Πώς επηρεάστηκαν τα παιδιά της δεκαετίας του 1940 από τα ψυχικά τραύματα που υπέστησαν εκείνη την εποχή και ποιες είναι οι αισθητηριακές μνήμες που τα συνόδευαν μέχρι τα γεράματά τους; Σε αυτό το έργο, ένας σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, ένας καλλιτέχνης, η εργασία του οποίου συνδυάζει την αρχειακή έρευνα με τις τεχνολογίες ήχου, και ένας ερευνητής δημοσιογράφος συλλέγουν αναμνήσεις ανθρώπων που έζησαν την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου —αναμνήσεις που σημειωτέον κινδυνεύουν να εκλείψουν. Η εργασία τους επικεντρώνεται στις αισθητηριακές κατά βάση μνήμες (αφής, όρασης, όσφρησης και γεύσης) αυτών των ανθρώπων που μεγάλωσαν στην Αθήνα κατά την περίοδο του Πολέμου. Μία Ιστορία Παιδικών Αισθήσεων αποκαλύπτει τα βιώματα των νέων μελών της κοινωνίας τα δύσκολα εκείνα χρόνια, φωτίζοντας τόσο τη μοναδικότητα της ζωής των μικρών παιδιών στην Αθήνα της δεκαετίας του 1940 όσο και την οικουμενικότητα ορισμένων παιδικών βιωμάτων. Στην τελική του μορφή, το έργο θα αποτελεί έναν συνδυασμό καλλιτεχνικής εγκατάστασης και ψηφιακού αρχείου που θα καλεί το κοινό να βιώσει μία άλλη εποχή μέσα από τα μάτια, τα αυτιά, τη μύτη και τα χέρια ενός παιδιού εκείνης της περιόδου.